kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Ταξική συγκέντρωση για την υπεράσπιση της Κυριακάτικης αργίας

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΝΑ ΣΤΗΡΙΞΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟ ΕΜΠΟΡΙΟ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΥΡΙΑΚΗ 5 ΝΟΕΜΒΡΗ ΤΣΙΜΙΣΚΗ ΜΕ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ 10.00

Το ξεζούμισμα των (για έξι μήνες) συνεχόμενων εργάσιμων Κυριακών φεύγει...

Το μεγάλο εμπορικό κεφάλαιο έδειξε τα δόντια του. Μια σειρά καταστημάτων κατάφεραν το πρώτο καλοκαίρι μετά την ψήφιση του κατάπτυστου νόμου για την Κυριακάτικη εργασία να τον εφαρμόσουν, παρά τις αντιδράσεις, παρά τους μειωμένους τζίρους. Σκοπός τους είναι να μας επιβάλλουν και να συνηθίσουμε το 7 στα 7, όποιο και αν είναι το κόστος. Την ίδια στιγμή σε αρκετά μαγαζιά δεν καταβάλλεται καν το 75% της νόμιμης προσαύξησης, ενώ βάζουν τους εργαζόμενους να δουλεύουν -όχι παραπάνω από- 5 ώρες για να μη δικαιούνται ρεπό μέσα στην επόμενη εβδομάδα όπως ορίζει ο νόμος.

Το μέτρο αυτό όμως δεν εφαρμόστηκε παντού. Η όρεξη κόπηκε σε αρκετά καταστήματα στα οποία υπήρξε κινητοποίηση ΚΑΙ από τους ίδιους τους εργαζομένους. Τους τελευταίους μήνες, μια σειρά συνελεύσεων και σωματείων έχουν ξεπηδήσει στον κλάδο του εμπορίου: Media Markt, Leroy Merlin, Public, Notos με τα δύο τελευταία να παραμένουν κλειστά τις περιβόητες 32 Κυριακές, επειδή οι ίδιοι οι εργαζόμενοι το διεκδίκησαν και εν τέλει το επέβαλλαν με απεργία.

Τα μαγαζιά που εν τέλει παραμένουν ανοιχτά την "τουριστική περίοδο" είναι τα παραρτήματα πολυεθνικών που λειτουργούν ως λαγοί και 2-3, ντόπιων συμφερόντων που ακολουθούν "λόγω ανταγωνισμού" όπως ισχυρίζονται. Πιο συγκεκριμένα στην Τσιμισκή τα μαγαζιά που ανοίγουν ακόμη και μετά τις παρεμβάσεις του Συντονισμού δράσης ενάντια στην Κυριακάτικη εργασία και στα "απελευθερωμένα ωράρια" αλλά και τις πιέσεις των εργαζομένων δεν είναι πάνω από 15.

Ενδεικτικά: h&m, intersport, stradivarious, zara, bershka, pull and bear, pin up, benetton, under armour, Κανελλόπουλος, o2, calzedonia, είναι από τα τελευταία καταστήματα που συνεχίζουν να στερούν την Κυριακάτικη ξεκούραση στους εργαζομένους τους από τον Μάιο ως τον Οκτώβριο.

Είναι στο χέρι των ίδιων των εργαζομένων στα συγκεκριμένα καταστήματα να σπάσουν το φόβο, να οργανωθούν σε συνελεύσεις και σωματεία και να διεκδικήσουν συλλογικά το δικαίωμα στην ξεκούραση και στον ελεύθερο χρόνο.

...το ξεζούμισμα των black friday, των λευκών νυχτών,

των 3 ανοιχτών Κυριακών το Δεκέμβρη έρχεται

Μιλώντας όμως για μεγάλο εμπορικό κεφάλαιο και για τις Κυριακές της τουριστικής περιόδου, δε σημαίνει ότι ξεχνάμε ή νομιμοποιούμε και την προϋπάρχουσα εκμετάλλευση μικρών και μεγάλων αφεντικών που γιγαντώνεται εξαιτίας του οργίου κατανάλωσης των Χριστουγέννων, που μόνο οι εργαζόμενοι στο εμπόριο μπορούν να καταλάβουν: Κυριακή 5 Νοέμβρη ανοιχτά και μέσα στις εκπτώσεις, άλλες 3 Κυριακές το Δεκέμβρη, λευκές νύχτες -ωράριο ως τις 24.00- σε όλο και περισσότερους δήμους, ενώ τέλος από πέρσι και με μπροστάρη τα Public, έχουμε τα black fridayκαι τις ορδές των καταναλωτών να τσαλαπατάν τα νεύρα και τα σώματα μας μέσα στα μαγαζιά.

Σε όλα αυτά τα εκτρώματα, όπως αντίστοιχα και στο άνοιγμα των καταστημάτων τις 8 Κυριακές του χρόνου με μπόνους για τη Θεσσαλονίκη τις δύο Κυριακές της ΔΕΘ, δεν υπάρχει βούληση μόνο από τα "μεγάλα" αφεντικά, αλλά και από μεγάλη μερίδα των "μικρομεσσαίων" καταστημάτων, τα οποία θέλουν -επίσης- να βγάλουν τα σπασμένα της κρίσης στις δικές μας πλάτες.

Αυτό που ζούμε είτε εργαζόμαστε στο εμπόριο, είτε σε άλλους κλάδους είναι ξεκάθαρο: Μας θέλουν να δουλεύουμε όλο και πιο πολύ (με 7 στα 7), όλο και πιο ελαστικά (σπαστά, part-time, πέρα από το δηλωμένο ωράριο), όλο και πιο φθηνά (μισοασφαλισμένοι ή ανασφάλιστοι, χωρίς συλλογικές συμβάσεις, με υποκατώτατους μισθούς, χωρίς τριετίες και επιδόματα, χωρίς πληρωμένες υπερωρίες).Στηρίζονται στο δικό μας φόβο και στη δική μας ηττοπάθεια, νομίζοντας πως θα καταπιούμε τα πάντα χωρίς απάντηση.

Αυτό που ξεκίνησε σε μεγάλα καταστήματα του κλάδου απλώνεται, είναι το μόνο που έχει αποτελέσματα και φέρνει ελπίδα για τις ζωές μας, είναι αυτό που μας θυμίζει πως όταν στεκόμαστε ο ένας δίπλα στον άλλον, το πάνω χέρι το έχουμε εμείς:

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΕ ΚΑΘΕ ΧΩΡΟ ΔΟΥΛΕΙΑΣ!

ΟΥΤΕ 32 ΟΥΤΕ ΚΑΙ 8 ΚΑΝΕΝΑ ΜΑΓΑΖΙ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΝΟΙΧΤΟ

ΚΥΡΙΑΚΗ 5 ΝΟΕΜΒΡΗ 10.00 ΤΣΙΜΙΣΚΗ ΜΕ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ

Συντονισμός δράσης ενάντια στην Κυριακάτικη εργασία και στα "απελευθερωμένα ωράρια"/ επικοινωνία: sintexonismoskexiriakis@exespiv.neext

πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1579352/

ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΗ ΒΙΤΡΙΝΑ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ

Στους καιρούς της εξαθλίωσης της εργατικής τάξης και της κατάστασης εξαίρεσης στην οποία βρίσκονται οι άνεργοι ήρθε από την προηγούμενη κυβέρνηση ο νόμος που προέβλεπε τη λειτουργία των εμπορικών καταστημάτων για 7 Κυριακές τον χρόνο, ο οποίος συμπληρώθηκε από τη νέα κυβέρνηση, με την ψήφιση του 4ου μνημονίου, αυξάνοντας τις Κυριακές που τα καταστήματα θα είναι ανοιχτά σε 32. "Υπερασπιζόμαστε την κυριακάτικη αργία! Δεν ψωνίζουμε δεν εργαζόμαστε" ήταν το κεντρικό σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι και πριν τις εκλογές. Παρόλα αυτά τα μαγαζιά θα παραμείνουν ανοιχτά για ακόμα μία Κυριακή, στις 8 Μάη. Όπως και με μια σειρά από ζητήματα που θα άλλαζαν άρδην με την αριστερή κυβέρνηση, έτσι και αυτό βρίσκεται στον πάγο. Δεν είχαμε καμιά αμφιβολία γι'αυτή την εξέλιξη ήδη πριν τις εκλογές, πόσο μάλλον τώρα. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν κάνει τίποτα άλλο από το να εξασφαλίζει την «εργασιακή ειρήνη» και να προωθεί τη «εθνική ενότητα», μία ενότητα που πάντα ενορχηστρώνεται από τα αφεντικά και λειτουργεί υπέρ τους.

Πού στοχεύει η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας;

Η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας αλλά και η πλήρης ελαστικοποίηση των ωραρίων είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης που εντάθηκε με αφορμή την κρίση. Στο επίκεντρο αυτής της αναδιάρθρωσης είναι οι εργασιακές σχέσεις ως ο παράγοντας που πάνω του στηρίζεται η εκμετάλλευση των εργαζομένων, η παραγωγή υπεραξίας και τελικά τα κέρδη των καπιταλιστών. Είναι ένα μέτρο που θα ωφελήσει άμεσα κυρίως τους μεγαλοεπιχειρηματίες του κλάδου του εμπορίου και τα μεγάλα εμπορικά κέντρα, θα ευνοήσει δηλαδή την περαιτέρω συσσώρευση κεφαλαίου. Είναι ακόμα όμως άλλη μια επίθεση σε εργασιακά κεκτημένα που ανοίγει τον δρόμο για την περαιτέρω εντατικοποίηση κι αυταρχικοποίηση των ήδη επισφαλών εργασιακών σχέσεων σύμφωνα με το κυρίαρχο πνεύμα της πλήρους εμπορευματοποίησης των ζωών μας. Για να επιβιώσει ο καπιταλισμός που βρίσκεται σε κρίση πρέπει να επεκταθεί επιθετικά σε ολοένα και περισσότερα σημεία όπου μέχρι τώρα δεν είχε εκμεταλλευτεί επαρκώς. Ο στόχος είναι η μετατροπή των εργαζόμενων σε εργατικές μηχανές με ελάχιστα δικαιώματα που όταν δε δουλεύουν θα είναι πειθήνιοι καταναλωτές. Δηλαδή η ολοκληρωτική μετατροπή της ζωής σε έναν κύκλο παραγωγής υπεραξίας, κατανάλωσης εμπορευμάτων και συσσώρευσης κεφαλαίου. Αυτή είναι η περιβόητη καπιταλιστική ανάπτυξη. Όποιος νομίζει ότι αυτή η επίθεση στον ελεύθερο χρόνο των εργαζομένων θα σταματήσει στο εμπόριο είναι πολύ γελασμένος.

Η ιερή συμμαχία της εμπορευματοποίησης των ζωών μας

Αυτή η προσπάθεια συσπειρώνει ένα διευρυμένο μέτωπο δυνάμεων που η καθεμιά με τον τρόπο της συνεισφέρει στον κοινό στόχο. Κινητήρια δύναμη είναι φυσικά οι καπιταλιστές και βασικός μοχλός η κυβέρνηση που χρησιμοποιώντας τον κρατικό μηχανισμό λειτουργεί σαν εντολοδόχος του κεφαλαίου. Αυτή φυσικά είναι και μια από τις βασικές λειτουργίες του κράτους στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό. Ο ρόλος της δικαστικής εξουσίας είναι επίσης σαφής κι ευδιάκριτος και μια πρόχειρη ματιά στον ρόλο που έπαιξε στο πετσόκομμα των εργατικών δικαιωμάτων τα τελευταία χρόνια δεν αφήνει το γεγονός της προσωρινής απόφασης του ΣτΕ να θολώσει τα νερά. Τα καθεστωτικά ΜΜΕ έχουν αναλάβει τον ρόλο της ιδεολογικής εμπροσθοφυλακής προσπαθώντας να παρουσιάσουν την κυριακάτικη λειτουργία των καταστημάτων ως λύση στην κρίση τους και να τη διαφημίσουν όσο πιο πολύ γίνεται, την ίδια στιγμή που παρουσιάζουν οποιαδήποτε αντίδραση σαν αντικοινωνική κι επιζήμια για τους εργαζόμενους. Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει στις χιπστεροφασιστικές free press φυλλάδες που με τη δήθεν αποϊδεολογικοποιημένη κι αισθητικοποιημένη οπτική τους αποκρυσταλλώνουν το περιεχόμενο του κοινωνικού εκφασισμού ως επιθετικού νεοφιλελευθερισμού. Οι εμπορικοί σύλλογοι στην πλειοψηφία τους βοήθησαν κι αυτοί με τον τρόπο τους. Αρχικά με την παλινωδία του «7 Κυριακές κι όχι 52» όπου έδειξαν να μην καταλαβαίνουν πως η ηγεμονία ανήκει πλέον στους μεγαλοαστούς κι όχι στους ίδιους, κι οποιαδήποτε αλλαγή στην κυριακάτικη αργία δε θα έμενε εκεί αλλά θα παρέσερνε τα πάντα. Έπειτα με την εισαγωγή θεσμών που συμβάλλουν στην ελαστικοποίηση των ωραρίων όπως οι «λευκές νύχτες» όπου οι εργαζόμενοι αναγκάζονται να δουλεύουν ως τα μεσάνυχτα για να αυξηθεί ο τζίρος. Στις «λευκές νύχτες» συνέβαλαν και αρκετοί δήμοι που στήριξαν πολλές τέτοιες προσπάθειες, ακόμη και δήμαρχοι που ανήκουν στην αριστερά, αποδεικνύοντας τον ρόλο της ως αριστεράς του κεφαλαίου και εν δυνάμει διαχειριστικής δύναμης τους συστήματος κι όχι δύναμης ανατροπής του. Τέλος, οι αλαλάζοντες καταναλωτές που είναι πρόθυμοι να προτάξουν τα στήθη τους για να ψωνίσουν την Κυριακή παίζουν τον ρόλο των χρήσιμων ηλίθιων που δεν αντιλαμβάνονται ότι η πλήρης κατάργηση των εργατικών δικαιωμάτων θα επηρεάσει κι αυτούς.

Η σημασία του αγώνα ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας

Δεν πρέπει να ξεχνάμε τον άμεσο αντίκτυπο της εντατικοποίησης της εργασίας στις ζωές των εργαζομένων. Την ίδια στιγμή που η επίσημη ανεργία είναι στο 26% ο ελεύθερος χρόνος των εργαζόμενων ψαλιδίζεται. Η έννοια του ελεύθερου χρόνου στενεύει για να χωράει μόνο την κατανάλωση και την απολύτως αναγκαία ξεκούραση. Το εργατικό κίνημα πρέπει να κατανοήσει το ζήτημα του ελεύθερου χρόνου ως ίδιας σημασίας με τον μισθό, ως πλευρές του ίδιου πράγματος. Οφείλει να επανανοηματοδοτήσει την έννοια του ελεύθερου χρόνου έξω κι ενάντια στον καπιταλισμό, ως χρόνου που οι εργαζόμενοι χρησιμοποιούν για να οργανώσουν την αντίστασή τους στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, να δημιουργήσουν τον δικό τους πολιτισμό, να ζήσουν έξω από την κυριαρχία του εμπορεύματος. Ο αγώνας ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας πρέπει να νικήσει για να δώσει μια πνοή στους εργατικούς αγώνες και να εμπλουτίσει το περιεχόμενό τους.

Τι να κάνουμε

Η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας δεν αφορά μόνο τους εμποροϋπάλληλους αλλά όλους τους εργαζόμενους. Οι απεργίες των σωματείων του κλάδου τις Κυριακές που είναι ανοιχτά τα καταστήματα είναι απαραίτητες και πρέπει να στηριχτούν, αλλά δεν αρκούν. Είναι απαραίτητος ο οριζόντιος συντονισμός ευρύτερων κομματιών της τάξης μας, σωματείων βάσης, εργατικών σχημάτων και συλλογικοτήτων ώστε αυτές οι απεργίες να αποκτήσουν γενικευμένα χαρακτηριστικά. Σε αυτή την προσπάθεια ο θεσμικός συνδικαλισμός και οι ηττημένες λογικές και πρακτικές του είναι βάρος κι όχι σύμμαχος. Για να κερδίσουμε αυτή τη μάχη ο δρόμος είναι ένας: πρέπει να καταστρέψουμε τη λειτουργία της αγοράς τις Κυριακές. Με μαζικές πορείες, δυναμικές παρεμβάσεις και αποκλεισμούς καταστημάτων, σαμποτάζ, κλεισίματα δρόμων να δημιουργήσουμε ένα πολύμορφο κίνημα μέχρι να το πάρουν απόφαση ότι τις Κυριακές μας δεν πρόκειται να τις χαρίσουμε στον κόσμο του εμπορεύματος. Τις Κυριακές μας θα τις χρησιμοποιήσουμε για να γλεντήσουμε και να συζητήσουμε, για να ερωτευθούμε και να οργανώσουμε την κοινωνική επανάσταση που θα σαρώσει τον κόσμο του κράτους και του κεφαλαίου και θα οικοδομήσει την ελευθερία.

Στηρίζουμε τη συγκέντρωση που καλεί ο Συντονισμός Δράσης ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και τα "απελευθερωμένα" ωράρια:

ΚΥΡΙΑΚΗ 5 ΝΟΕΜΒΡΗ

10.00 ΤΣΙΜΙΣΚΗ ΜΕ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ

Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης

lib_exthess@hoextmail.coexm
http://www.libertasalonica.wordpress.com